Yağmurlu
bir gündü. Gri bulutlarda
Sokaklar
solgun yüzünü yıkamaktaydı.
Karanlıkta
uyuklayan evlerde
Ölen
aydınlığın matemi vardı.
Körelmişti
vicdanlar, nasırlaşmıştı yürekler
Unutmuşlardı
yaşamın deniz, ırmak, orman olduğunu.
İçlerinde
bir acı hissetmezlerdi heyhat!
Günlerimiz
azdı çok da uzun değildi
Yağmur
yağıyordu, sular dalgalı, sokaklar karanlıktı
Eserken
deniz yeli lodosa inat.
H.Güzel
/02.11.2012
Bazen lodosa inat ters yöne mi gitmeli diye düşündüğüm olur ama yenilirim sert esen rüzgarlara...
YanıtlaSilyüreğinize sağlık Öğretmenim.
Yenilmemek lazım "sert" esen rüzgârlara diyelim:) Teşekkürler "siyahkuğu"...
SilÇok güzel sanki bizim ülkemizin, insanlarımızın halini tasvir ediyor...elinize kolunuza sağlık hocam...
YanıtlaSilHer yazı, her şiir yaşanmışlıkları tasvir eder, betimler zaten ....Selam ve saygılar...
SilAnlatmak istediğiniz cümlede değil,kelimede gizli... Hep söylemişimdir şairler çok özel insanlardır diye.. Hüseyin Hocam yüreğinize sağlık..
YanıtlaSilŞairlik kim biz kim Hanife Hanım...Karalıyoruz işte bir şeyler kendimizce. Yorum için teşekkür ederim. Selam ve saygılar.
Sil