Yol
göstermekte yorgun bedene
Sokak
lambasının solgun ışığı
Bir
kadın kucağında çocuğu, kimsesiz
Bir
düş
Bir
umut
Belki
ondan da ötesi
Bir
dilim ekmek beklediği.
Çocuk
kan ter içinde üşümekte
Örgülü
saçlarıyla bir kız çocuğu
Beş
altı yaşlarında kucağında annesinin,
Gözleri
yorgun
Elleri
büzüşmüş, ayağında bir çift terlik
Eskimiş.
Kadın çaresiz
Hasret
çocukluk günlerine, o da bir çocuk
Umuda
yolculuğun başlangıcında
On
altısında otuzunun yorgunluğunda.
04.11.2012
/H.Güzel
Hocam, dün konuştuk arkadaşımla; otobüste, metrobüste, vapurda, her yerde yorgun ve umutsuz yüzlü insanları. Arkadaşımın arabası tamirde olduğu zamanlar toplu taşıma araçlarına biniyor ve her seferinde aynı şeyi söylüyor. İnsanlar ne kadar yorgun ve ne kadar umutsuz. Özellikle erkekler. Taşıdıkları geçim sorumluluğu yükünden yorgun düşenler. Gelecek güvenceleri olmayan, işten bugün çıkarılsa beş parasız açıkta kalacak olanlar bu insanlar.
YanıtlaSilŞiiriniz ne de güzel anlatmış bunu, kaleminize sağlık.
Yorgun bedenler...Benzeri "çocuk gelinler" olgusu...Çaresizlik o kadar çok ki; hangi birini yazacaksın.
SilTeşekkürler bu güzel anekdot için Nurten Hanım
Bu ülkede hayat zor ama bazılarına daha da zor.
YanıtlaSilBence de zor...Teşekkürler "Asya Yazar"...
SilTraji komik bir gerçek malesef.Yurdumuzda bu tür tablolarla karşılaşmak çok üzse de..
YanıtlaSilYaşamın gerçeği bu...Teşekkürler "Kitap Cumhuriyetim"...
Sil