20 Ocak 2013 Pazar

AYRILIĞIN ZAMANI DEĞİLDİ




Üzüldün mü sen hiç
Aradı mı yüreğin kan çiçeklerini,
Vurulduğunda,
Karanlığın,
Öfkenin,
Acımasızlığın
Gözbebeklerinde.

Kara borana ayaza inat
Öğrenmişti bütün türküleri
Sert esen rüzgârları, gelincikleri
Ve birde çiğdemleri nergisleri
Sevgiyi gurbeti oralarda,
Nice aşklardan
Acılardan geçmişti,
Şafağın huzursuzluğunda,
Kaybolmuştu sürünen kara duyguda
Engin sessizliklerde
Kuşkonmazlarla dağ başlarında,
Kan çiçekleri ile yan yana.

En çok beni üzmek için gitti
Biliyorum,
Ücra bir köy mezarlığına
Üşenmeden hem de hiç,
Bağrımız yanık, yüzümüz sert çaresiz,
Yüreğimiz kavrulmada,
Acıyı hissetmiyoruz artık
Mermere benziyor yüreklerimiz
Yüzleri ayazda üşüdüğünde çocukların,
O da bir çocuktu zamanında.


02.10.2011/ Hüseyin GÜZEL

16 yorum:

  1. Her ölüm erken ölümdür demiş şair:(aslında ölüm yeni bir başlangıç...yine de katlanması zor:(elinize sağlık hocam çok güzel bir şiir..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Her ölüm erkendir.
      Acıdır kalanlara...
      Bu bir ağıttır aslında...
      Yaşamımızda...
      Bir hayat fırtınası yaşıyordu son günlerinde...
      Zaman zaman kasırgalar kopuyor...
      Kayaları yerinden sökercesine esen rüzgara direniyordu...
      Hırpalamaya çalışmışlardı...
      Lakin
      Dik durmasını bilmişti,
      Eyvallah etmemesini de.
      Yiğit duruşunu çekemediler...
      Bir gün
      Bir gün çeşme başında düşürdüler yere...
      O hala gülümsüyordu,
      Zavallı zihniyete.
      Çok teşekkür ederim Müjde Hanım.
      Ölüm bu katlanması zor elbet...
      Lakin çaresi yok.
      Saygılar.

      Sil
  2. Efendim siirinizi daha önce okumustum lakin simdi tekrar okuyunca sona dogru beni misralariniz hayli hüzünlendirdi ve düsüncelere daldirdi.Kaleminizin güclülügü ve tasvirlerinizin canliligi siirinizi resmen dillendirmis . Hürmetlerimle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim Meral Hanım...
      Şiir zaten Ekim 2011 de yazılmıştı...
      O zaman da demek ki yayınladım facebook da...
      Yorum için teşekkürler.

      Sil
  3. Çok ama çok güzel bir şiir hocam.
    Kaleminize, yüreğinize sağlık.
    Hüzünlendim.
    Saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gecenin koyulaşmış saatlerinde...
      Kapanmakta olan göz kapaklarının üzerine...
      Kurşun gibi çöken ağırlık...
      Anasının feryatlarıyla daha da ağırlaşıyordu...
      Hüzünlenmek...
      Bir de bana sor ...
      Teşekkürler Nurten Hanım.
      Saygı benden.

      Sil
  4. Ölüm geride kalanların sorunu diye düşünürüm. Ölen gidiyor, acı çekmek,arkalarından ağıt yakmak kalanın başına kalıyor,haksız bir durum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar doğru bir düşünce "ölüm geride kalanların sorunu"...
      Acı, hüzün, ağıt...
      Yüz yıllardır dillerden düşmeyen gerçek bir durum...
      İnsanı insan yapan bir haslet...
      Gidene ağıt...
      Gidişi kabullenememe gerçeği...
      Özlem, özleyiş, feryat...
      Şehit analarını, ölümlerde kaybettiklerimizin arkasından göz yaşı dökenleri...
      Anlamak...
      Haksız mı haksız ...
      Haksızlıklar olmasa ne güzel...
      Teşekkürler asyayazar.

      Sil
  5. Ölüm giden için bir sonun başlangıcı...Kalan için ise bitişin devamı. Anılar, yaşanmışlıklar, insanın içini acıtan hüzünlendiren...
    Gidene Allah'tan rahmet,sizlere de sabır diliyorum Hüseyin Hocam.
    Yüreğiniz dert görmesin..
    saygılar,

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gidene Allah'tan rahmet diliyoruz elbette...
      Lakin,
      doğal, ya da hastalık sonucu ölenle ;
      Cinayete kurban gidenlere ya da şehit olanlara
      Allah rahmet eylesin derken...
      İnsanın içi yanıyor bir şekilde...
      Genç yaşta ölüm zor kabüllenen bir durum...
      Saygılar.

      Sil
  6. Dunyada olecegini bilerek yasayan tek canli: Insan. Dogdukdan sonra kesin adimlarla yurudugumuz yolun sonu: Olum. Basiniz sag olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısın Şule Hanım...
      Çok teşekkür ediyorum.

      Sil
  7. Merhaba Hüseyin bey müsadenizle bu şirinizi kendime armağan ettim. Bu gün yazdığım bölümle bağdaştırdım nedense babaannem için o da bir gün çocuktu ve ölürken vasiyeti ile benim çocuk olduğumu unnuttu diyeceğim..
    Yüreğinize sağlık. Saygılar..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Elbette kendine armağan edebilirsin..
      Yazdığınız yazıyı okudum...
      Gerçekten güzel anlatmışsın yaşananları...
      Emeğinize sağlık.
      Saygılar.

      Sil
  8. Merhaba sevgili Hüseyin.. Bloğunu ziyaret suskun kalmaya karar verdiğim bir sürece rastladı.. Bu güzel mısralar içindeki çığlığı benim kadar hissedebilen çok az insan olduğunu düşünüyorum ve hiç çoğalmamalarını hiç anlamamalarını diliyorum tüm okuyanların..
    20 yaşında evlat acısından aklı ve yüreği yırtmış bir anne olarak..
    Bence her anne ve baba, kendi enne ve babasını yolcu etmeli bu dünyadan.. Kalanlara sabırlar diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bloğuma hoş geldiniz Gülsen öğretmenim...
      Facebook sayfasında Tufan Bey'in paylaşımlarından tanıyorum sizi...
      Evlat acısı hiç bir acıya benzemiyor...
      Acınızı kardeş acısını unutmayan biri olarak yürekten paylaşıyorum...
      Acının tarifi yok...
      Kaybedilenin acısını da unutmak olanaksız...
      Onlar hep bizimle yaşıyorlar aslında...
      Bizimle de nefes alıyorlar...
      Bizimle görüyor...
      Bizimle de gülüyorlar...
      Çünkü onlar bizler için hiç bir zaman ölmedi...
      Ölmeyeceklerde...
      En derin saygılarımla değerli öğretmenim...

      Sil