Pek
çoğumuzun göremediği ancak kendi içinde bir derinlik barındıran ayrıntılarla
karşımıza çıkan günün gizemli havasını içime çekip sokağın bitmeyen, bitecek gibi de görünmeyen gürültülü ortamına geldiğimde vakit öğleye yaklaşmıştı. Zihnimde dolanan fakat bir türlü dile getiremediğim
soru ve sorunlardan, arayışlardan kaçıp sırtımı apartman duvarına yasladığımda içinde
bulunduğum sıkıntılı, gergin ve her günü birbirine benzeyen, birbiri peşi sıra
geçip giden kimi zaman keyifli kimi zaman hüzünlü günleri düşündüm. Güzelliklerinin
yanı sıra zalimliklerin, çirkinliklerin, vurdumduymazlıkların, adam
kayırmaların sıkça görüldüğü sokağın acımasızlığındaydım işte.
Arayışların,
kaçışların, aldatmaların, ters köşeye yatırmaların insan zihnini
bulandırdığı döngü yüzyıllardır hiç
değişmemişti. Zikzaklar çizip, çıkar peşinde sürüklenenlerin sıradanlığı da değişecek
gibi görünmüyordu.
O yıllanmış sokakların anlatacağı ne çok şey vardır kim bilir...
YanıtlaSilÇıkmaz sokaklar belki suskundur sadece.
Doğru dersin hocam.
SilLakin o sokaklarda hiç bir şey eskisi gibi değil.
Eskinin insanlık anlayışını o sokaklarda aramak artık beyhudedir.