UMUTLA

Siz, o, ben ve biz yani hepimiz

bir şeyler diktik, ektik

yeşertmeye çalıştık umutla

bugünün ve yarının yüreklerine

çocuklara umut olsun

çiçekler solmasın

bahçeler kurumasın diye...

Bozkırın ortasında

ormanların gölgesinde

rüzgârın sesinde

dağ havasının vazgeçilmezliğinde

çölün gizeminde

suyun serinliğinde

ve toprağın doğurganlığında aradık yaşamayı

özgürlüğü…

Kimimizin adı Ahmet’ti kimimizin Albert, kimimizin Hekim…

Ama hep vardık

ve hep olacağız bir yerlerde…

Günbatımının renklerini kuşanmış bulutları seyredeceğiz yaylalarda

rüzgârları köpüklü dalgalara dönüştüren baş döndürücü ormanın kıyısında

soluk renkli yılkı atlarının özgürlüğe koşuşlarını 

belki biraz yağmur

ve arada biraz dolu çarpacak yüzümüze...

Ve sonra

renksiz bir şafakta ısınmak için

atlar misali ayaklarımızı yere vururken

buzla kaplı bir sırtta

dik bir vadinin hemen kıyısında

ufka doğru uzayıp giden

karın örttüğü gri tarlaları

ya da buz kesmiş nehirleri seyrediyor olacağız daima…