"Dur diyecek " yoksa eğer...
Zaten
"Eyvallah" demeden de çekip
gider insan
Yaşanmışlıkları unutarak hem de
Belki tam öğle vaktinde gidersin
Belki güneş ortalığı kavururken
Ya da karlı bir günün öğle vaktinde
yüzünü yakarken keskin bir ayaz.
Gideni seyreden varsa bir yerlerde
Ya da ılık rüzgârlar eserken gidersin.
İnsan işte insan...
Yürümek için doğrulduğunda başladı
gitmesi
Devam ediyor halen.
Bazen hüzünlü...
Bazen bir gülümsemeyle
Bazen düşler içinde uyandığında bir
gece yarısı
Yüreğinin üstünde hissettiğinde ağır
yükü.
Ellerin ceplerinde gidersin,
Islak bir gök varken başının üzerinde
Sonra dön bak denize,
Yaşam ağaç dallarında büyürken
Rüzgârda kavrulurken nehir
Gidersin.
21.01.2013/ H.Güzel
Çok güzel.
YanıtlaSilBazen "dur" diyecek bir kişi olmasa da, insan bazen kendi kendine de "dur" diyebilmeli diye düşünüyorum.
Teşekkür ederim Makbule Hocam.
SilEvet. Her daim insan "dur"diyebilmeli.
Çok beğendim Hüseyin hocam, hikayeleriniz, öyküleriniz gibi, şiirleriniz de güzel ve başarılı. Kaleminize sağlık.
YanıtlaSilTeşekkür ederim Müjde Hanım.
SilSizin akıcı kaleminiz kadar olmasa da (gerçek diyorum bunu) elimden geleni yapmaya çalışıyorum.
Selamlar.
Merhabalar Hüseyin Hocam.
YanıtlaSilHer halükarda gitmeyi gözüne almış birisini durdurmak çok zordur. O gider artık. Gitmek ya da kalmak arasında bir seçim yapılacaksa, insanoğlu en kolay olan gitmeyi tercih edecektir. Çünkü, kalmak zordur. Kaleminize ve yüreğinize sağlıklar dilerim. Çok güzel, duygulu ve anlamlı bir şiir olmuş.
Selam ve dualarımla.
Doğru dersin Recep Bey.
YanıtlaSilYorum ve beğeni için teşekkür eder saygılar sunarım.
Sağlıcakla kal.