İnsan büyüdükçe, deneyim
kazandıkça hayatını kolaylaştıracak birikim ve deneyimleri öğreniyor...
Bazen bu birikim ve
deneyimler de işe yaramıyor...
An geliyor bir başkasının
gölgesinde kendisine yer bulmaya çalışıyor...
Bilgi ve deneyimi olmadan bir
diğerini ötelemekten çekinmiyor..
Kısacası vicdanını poşete
koyup çöpe atıyor...
Sanıyor ki zihninin bir
köşesinde bunu yaparsa vicdanını rahatlatmış olacak...
Eskiden insanların gerçek
yüzünü ve karakterini öğrenmek bu kadar kolay değildi...
İnsan beyni bilgisayar
teknolojisini keşfetti...
Akıllı telefonları
keşfetti...
Geliştirdi...
İnsanların sosyal medyada
yazıp çizmeye başlamaları hız kazandı...
Kimi kendi düşüncesini
yazıp çizdi...
Kimisi de bir başkasının yazdıklarını
benimsedi...
Ve...
İşte tam da bunun
sonucunda insanların gerçek yüzünü öğrenmek daha da kolaylaştı...
***
İnsanlarla her gün farklı Cafe ve Avm'lerde oturup takılmayı değil de , evde kitap okuyup bir şeyler
öğrenmeyi tercih etmek "asosyal"...
Boş muhabbetlerine gereksiz kahkahayı atmayınca
sıkıcı...
Ciddi şeyler konuşmaya
başlamak depresif olarak algılanmaya başlandı...
Onların gözünde...
***
Evimizde yüz çevirdiğimiz
şeyleri dışarıda bir yerde yerken, fotoğrafını paylaşınca beğeni alıyoruz...
Hayata dair iki satır
cümleyi söylediğimizde boş gözlerle seyrediliyoruz...
Kısacası gülmek normal...
Durulmak, sakin durmak,
sessiz kalmak kötü...
***
İnsanlar...
Hayat...
Böyle işte...
Ucuz...
***
Belki bunu kabulleneceğiz
bir gün...
Gelişen ve değişen
dünyada...
Fakat o çemberin içine
girmek yok...
Bizim gibiler de var...
Denk geleceğiz bir
yerlerde...
Umutlu olacağız o
yüzden...
İnsan umutsuzluğa
kapılmamalı...
Her daim umut vardır...
Kendini bir bulutun içine
sıkıştırmamalı...
***
Seni diğerlerinden farksız
yapmaya olanca gücü ile çalışan bir dünyada kendin kalabilmek için
savaşmalısın...
Ve bu savaş yaşamın
boyunca devam etmeli...
