ARABACI

 Sıvası dökülmüş eğreti bir kulübe

Kerpiçten

İtiversen yıkılacak

İçerisi pişmiş ekmek, kapuska kokusu

Bir göz atsan etrafa

Orada saklı tüm gelecek

Kırbacı kemerine sokulu arabacı

Arabası gizem yüklü

Taşımakta gün boyu kır çiçeklerini

Çiğnenen duyguyu

Kaybolan umudu

Sonsuza taşınan hiçliği

An gelir

Kaybolur gökyüzü, tarlalar, insanlık

Kalır tek başına

Kahreden bir güzellik

Bulanık, hep öyle kül rengi.

 

(Hüseyin Güzel)