Alaca karanlığın sabahında
Bir trenin düdüğüne
Hasret kalmak
Ne zormuş değil mi
Yürümek doyasıya sokaklarda
Dostlarla selamlaşmak sonra
Ne güzelmiş değil mi
Ne büyük nimetmiş değil mi
Çayı koydum gel diyebilmek bir dosta
Derin sohbetler etmek çay kaşıklarının sesleri arasında
Beklemek bir saçak altında
Ağlayabilmek dahi kadere
Yağmur damlaları bir bir
Serinletirken
Seyretmek etrafı
Ne güzelmiş değil mi
Hasret koydun ya
Merhaba deyip yüzünü görmek için
Dostlara...
26.03.2020/İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder