AFRODİT VE GOLYAT

 

Öyle narin öyle kırılgan

Kâinatın dağları.

Ne yaşam ne ölüm

Ağlıyor sessiz sessiz

Rüzgâr kanatlı at.

Tahtın üzerinde, Afrodit.

 

Dudakları kızılcıklar kadar kırmızı,

Bedenleri cılız

Gözleri kan çanağı

Dehşet içinde

Kürek mahkûmları.

 

Dalgaların hırçınlığında,

Yol almada “golyat”.

 

Sert esmekte rüzgâr,

Mermer yüzlü savaşçının

Saçları dağılırken heyhat.

 

Çelik kanatlı birer kartaldı,

Düşmanına saplarken mızrağını

Savaşçılar.

 

Efsaneydi dalgalar çoktan.

 

Granittiler denizde

Bakır yüzleri sert,

Ve yakılmış gemilere inat

Karanlıkta mahkûmlar.

 

Hem ırmak hem deniz

Kızıl renkte idi ağlayan.

Tahtında oturmakta

Afrodit.

21.04.2011 tarihinde yazdığım bir şiir