Kavurucu sıcağın etkisi gün boyu devam ediyor.
İnsan serinleyecek suya hasret.
Parklarda ağaç gölgelerine sığınıyor insanlar. Akşam serinliği düşene kadar çocuklar bile sokaklarda yok artık.
Bomboş sokaklar.
Kuşlar bile kanat çırpmıyor akşam alacası düşene kadar.
Kentler...
Cam ve çelik yığını gökdelenler...
Varoşlar gölgeye sığınmış akşam saatlerini bekliyor. Kimileri ise soğutucuların serinlettiği merkezlerde eğlenmesine devam ediyor.
Yaşam bir şeklide sürüyor.
Güneş bile yoksulu sıcaktan bunaltıyor...
Diğer yandan...
Dönemler ve koşullar kendi insanını yaratır...
Şu son günlerde, aylarda, yıllarda da bu böyle olmuştur.
Yaşananlardan ben şunu anladım artık.
Bugüne kadar acıyıp üzülerek baktığım insanlara karşı duygusuz olmayı.
Yufka yürekli olmamayı.
Bu devirde çıkarcı insanlar türedi. Kimse kimsenin gözünün yaşına bakmaz olmuş. Diğerinden ekonomik anlamda daha fazla nasıl faydalanırım düşüncesi hakim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder