Yaşamın dikenli yollarında, insan her an yeni bir ders öğreniyor etrafta olan bitenlere baktıkça.
Şairin dediği gibi, "eskiden yeterdim kendi kendime". Yaşam ilerledikçe insan daha çok şey anlıyor hayatın akışında. Kendi kendine gün geldiğinde yetmeyeceğini misal.
Eskiden yolda koltuk değneği ile yürüyeni, yaşlı bir insanın merdivenleri çıkarken durup dinlenmesini görünce bakıp geçiyordum.
O nedenle artık diğerinin yaşadığı o zorluklara bakıp geçmeyeceğim zorlukların insanı ne denli etkilediğini bilerek bakacağım.
Hiç bir zaman, hiç bir şey aynı kalmıyor. Zamanın yıpratıcılığının darbesine maruz kaldıkça..
Merhabalar Hüseyin Hocam.
YanıtlaSilEvet sizin de dediğiniz gibi yaşam dikenli bir yoldur. Kimi dönemlerde çok hafif batar, adeta gıdıklanırız. Ama kimi dönemlerde de öyle bir batar ki hem canımızı yakar, hem de kanatır. "Yaşlılık kapıya konulacak meslek değil" derdi rahmetli babam. Evet şimdi de bizler yaşlandık ve şimdi dikenler bedenimize batarken, hem acıtıyor, hem de kanatıyor.
Allah hiçbir kulunu ele ayağa düşürmesin. Oğlum kızım dedirmesin. Kapılara baktırmasın. Azıcık ağrı ahseni ölüm nasip etsin. Üç gün yatak, dördüncü gün toprak diyelim ve bu konuya da noktayı koyalım.
Kaleminize, emeğinize ve gönlünüze sağlıklar dilerim.
Selam ve saygılarımla.
Merhaba Recep bey
SilDediğiniz gibi Cenabı Allah hiç bir kulunu muhtaç duruma hiç bir yaşta düşürmesin.
Selam ve saygılar.