Yaşamın o
ince çizgisinde, zikzaksız yürünülen yolun etkileyiciliği önemlidir...
O yolu
izlemek, topraktan beslenmek, yağmurla süslenmek, güneşle nefeslenmek, kötüden
uzaklaşmak, doğrudan yana olmak dünden bugüne her insanın başarabildiği, içine
sindirebildiği bir durum olmamıştır...
Diğerinin
başarısını içine sindiremeyen, çekemeyen, kendi başarısızlığına kılıf arayan,
kibir abidesi, görgüsüz, üçkağıtçıların olduğu bir dünyada yaşıyoruz...
Bir başka
deyişle, bazı insanlar, tüm coğrafyalarda, doğru olanı karalayarak, kendi
karanlıklarını kamufle etmeyi bir seçenek olarak benimsemişlerdir...
Bu bağlamda,
en doğru seçenek yanlışı görüp "kendin olmaktır"...
Asıl önemli olan insanın kendi olmasıdır. Ancak insanın kendi olabilmesi için de kendini tanıması bilmesi gerekir hocam. Maalesef kendimizi tanımadığımız için başkalarıyla uğraşıyoruz. Belki de bu bir arayıştır. Saygılar hocam, huzurlu hafta sonları diyorum.
YanıtlaSilHanife Hanım kardeşim,
Silsöylediklerinize katılıyorum.
Kendisini, ne yaptığını, neyi ne şekilde düşündüğünü,
neyin doğru ya da yanlış olduğunu,
yaşamındaki çizgiyi hesaplayamayan,
ayırdın da olmayıp,
bir diğerini körü körüne destekleyen,
kısacası sorgulamaktan uzak,
insanların var olduğu bir dünyada yaşıyoruz.
Başkalarının doğru bildiğini, olması gerekeni, kendi ucube anlayışına göre yontan,
içine sindiremeyenlerin kendi olması çok zor...
İyi pazarlar diliyorum.
Saygılarımla.
Merhabalar Hüseyin Hocam.
YanıtlaSilKötüden uzaklaşmak ve doğrudan yana olmak, beklentimizi artık insanlarda göremiyoruz. Karamsar değilim ama, gittikçe kronikleşen bu kötü gidişe nasıl dur demeli, emin olun bu konuda da çaresizim. Selam ve saygılarımla.
Merhaba Recep Bey,
SilMaalesef toplumun geldiği nokta çoğumuzun içini sızlatıyor artık.
Selam ve saygılarımla.
Sağlıklı günler dilerim.
Düşünüyorum da bu büyük şehirlerde ağaçtan, topraktan, yağmurdan uzak..
YanıtlaSilBeton yığınlarının içinde, nefessiz kalabalıkların arasında yok oluyorken.. Kendim neredeydi ki, benliğime olan yolu bulamıyorken nasıl kendim olabilirim.. Bence biz değişik bir şey olduk.. Kendimiz olmayı unuttuk.. O sıcacık samimiyetleri bırakıp tüketmekten başka gayesi olmayan bir güruh olalı kendimiz olmayı bıraktık :(
Saygıdeğer bloğ arkadaşım Nursalkımı;
SilYazdıklarınız buz dağının görünen yüzü.
Bizler bu duruma nasıl geldik?
Bu sorunun cevabını bulduğumuz gün eminim ki güzel günlere kavuşacağız.
Selam ve saygılarımla.