KAN TER İÇİNDE KALMIŞTIK

Yaşamımızda önemli yer tutan önemli günler vardır. Düğün ve nişan törenleri, askere uğurlama törenleri, milli ve dini bayramlarımız gibi. İnsan yaşamında bazıları bir kez yaşanır. İkinci kez istense de yaşanmayacak günler vardır.

Askere bir kez gidilir misal, aynı kişinin düğünü de nişanı da olasılıkla bir kez yapılır. Eğer boşanıp da tekrar evlenmeye kalkmamışsa. Hoş ilkinin yerini tutmaz ikincisi ya neyse.

Gelen davet üzerine eşimle birlikte yeğenimin nişan törenine katılmak için bir hafta öncesinde otobüs biletlerini aldım. Gece 12.30'sa hareket edecek olan otobüse yetişmek için zamanından önce Esenler Otogarına gittik. Aman Allah'ım. Adım atacak bir boşluk bulmak olanaksız. Her yer o saatte insan kaynıyor. Ellerinde bayraklarla gençler "En büyük asker bizim asker" sloganları atıyor davullar eşliğinde.

Kimi yerde İstiklâl Marşı söyleniyor kimi yerde "Tekbir" sesleri ortalığı inletiyor.

Adım atmak çok zor. İlerlemek, otobüsün yazıhanesine ulaşmak için cambaz  olmak lazım! Kan ter içinde kalıyoruz bir anda.

Gecenin o saatinde çocuk arabalarında çocuklarını ittirerek asker uğurlayanlara şaşıyorum. İyi de o küçük çocuğun o mahşeri kalabalıkta işi ne? Anlamakta zorlanıyor insan.

Bağırtı çağırtılar arasında güç bela yazıhaneye ulaşıyoruz.

İstanbul'a geldim geleli sıklıkla terlediğim için, havanın nemi olumsuz etkiliyor, eşime fanila almasını söylemiştim. İyi ki de söylemişim. Yazıhaneye ulaşana kadar geçen zamanda ne atlet kaldı ben de ne de gömlek ıslanmadık. Yüzümdeki teri silmek için kullandığım mendil keza öyle. Fanilayı müşteri hizmetleri bölümünde kapalı yerde değiştirip rahat bir nefes alabildim sonuçta.

Yazıhanede otobüsün hangi peronda kalkacağını sormak için de sıranın gelmesini bekledik. O yoğunlukta görevliler ne yapacaklarını şaşırmışlardı.

Otobüsü güç bela bulabildik. Otobüs firması aynı yazıhanenin önünde aynı anda onlarca otobüs kaldırıyordu çünkü. Yani firma oldukça geniş bir ağa sahipti.

12.30'da kalkması gereken otobüs tam bir saat rötarlı kalktı. Saat olmuştu 01.30. otobüsün hareket etmesiyle rahat bir nefes aldığımız düşündüğümüzde Kağıthane terminaline geldik.

Orası da Esenler Otogarından beter kalabalıktı. Bir yarım saatte orada bekledikten sonra, FSM köprüsü sonrasında Dudullu terminalinde yolcu almak için bir yarım saatte orada mola !

Eh dedik yetti gayri ! Saat oldu mu 02.30.

Haydi şoför arkadaş derken bu sefer de Sancaktepe terminalinde yolcu almak için terminalde ki otobüs sırasına girmezmiyiz. Sinirler gerilmeye başladı. Yolcular sinirli.

Sancaktepe terminali de bir öncekilerden farksızdı.

Asker uğurlama törenleri mahşeri bir kalabalığa neden olmuştu.

Doğrudur. Her insanın yaşamında özel bazı günler vardır.

Lakin bu günlerder başkalarını rahatsız etmenin anlamı olmasa gerek.

Sancaktepe terminalinde askere uğurlanan iki arkadaş bindi. Otobüs hareket etmek üzereyken bir grup genç tarafından önü kesilmez mi bu sefer de.

Otobüsün önünü kesen gençler otobüsün içinde askere uğurladıkları gence bir on beş dakika selam durdular. Askere gidecek genç delikanlı da otobüsün ön kısmına gelip onlara selama durmasın mı.

Bu esnada atılan sloganlara karışan tekbir sesleriyle ortalık inliyordu. Sanırsın hiç kimsenin çocuğu askere gitmemiş. Bu kadarı da fazla artık diye düşünüyor insan. Abartmanın da bu kadarı gerçekten çok fazla.

Nihayetinde Esenler otogarında gece saat 12.30 da kalkması gereken otobüs gecikmeli olarak hareket etmiş ve biz saat 03.30 da Sancaktepe terminalinde (Sultanbeyli civarı) yolumuza devam etmek için hareket etmiştik.

Yolcuların otobüsün içinde tam üç saat beklemesi otobüs firmasının umurunda bile değildi. Şoförlerin yavaş hareket etmelerinden anlaşılıyordu bu.

Dolayısıyla gideceğimiz yere de üç saat gecikmeli gidebildik.