Kaygı denince akla ilk gelen şey, başa çıkmakta zorlandığımız sorunların bizde yarattığı tedirginliktir.
Ne yazık ki, insanlar karşılaştığı sorunlarla yüzleşmek yerine kaygıya sığınıyor.
Oysa ki, sorunlardan kaçmak yerine, yapılması gereken ilk iş, sorunlarla yüzleşmektir.
Sonuçta ise, var olan sorunun çözümü için çaba sarfetmeyi düşünmek gerekir.
Eğer, çözüm için bir bedel ödemek gerekiyor ise, o bedeli göze almalıyız.
Günümüzün insanı ise kaygılı
tedirgin
huzursuz...
İşsizlik ve pahalılık önü alınamaz bir yaşam sorunu.
Merhabalar.
YanıtlaSilToplumsal sorunlarımız var ama, hiç toplumsal desteği göremiyoruz. Madenciler ta Soma'dan yalın ayak Ankara'ya kadar yürüdüler geldiler. Madencilerin arkasında çığ gibi bir insan selini görmek gerekirdi. Ama sadece madenciler vardı. Hani toplumsal destek? Kolluk kuvvetleri toplumsal her desteğin önünü kesiveriyorlar. Kimseyi konuşturmuyorlar. İnsanlar korkularından ne konuşabiliyorlar, ne de yazabiliyorlar. Ankara'da olsaydım, madencilere katılırdım.
Selam ve saygılarımla.
Merhaba Recep Bey,
SilHaklsın ne diyim.. Madenciler ta Soma'dan Ankara'ya günlerce yürüdüler. Ne için? İnsanca yaşamak, işten atılmamak, çoluğunun çocuğun un rızkını alınteriyle çıkarmak için. '.....kimseyi konuşturmuyorlar.' doğru dersin.. Cenabı Allah işçilerin yardımcısı olsun.