ZİHİNLERE KAZINANLAR

 

İnsan yaşamı yol haritasıyla başlar. Önemli olan o yol haritasının doğru olana götürmesidir.

Yol haritasında öyle bir an gelir ki, insanın içinde anlatılmayı bekleyen lakin anlatılamayan, dile getirilemeyen sorular varsa bunu taşımak zorluğu görülür. Bazen de halının altına itilen ama dile getirilse insanı rahatlatacak sorularda.

Günümüz dünyasının hızla değişen ritmi, tanıdığımızı sanıp yanıldığımızı anladığımız insan ilişkilerinde ki gelgitler karşımıza çıkar.

İnsan hayatında hiçbir olay, hiçbir his yarım kalmıyor. Ya istenilen olay başarıya ulaşıyor ya da yok olup gidiyor.

Dünyada yaşananlar. Savaşlar, yoksul insanlar, kırda bayırda, ücra bir vadi tabanında, deniz kenarında hayatta kalma mücadelesi verenler, ata yurdundan göçüp bilinmeyen coğrafyalara gidenler. Gün geliyor insanı umutsuzluğa itiyor.

Diğer yandan şehrin varoşlarında gecenin ilerleyen saatlerinde bile büsbütün kesilmeyen sesler. Şehrin uğultusunu yaratanlar. Şehrin bir ucundan diğerine uzanan hayat hikayeleri. Fabrikalar, iş yerleri. Vardiyalara işçi taşıyan otobüsler. Evlerde gecenin bir yarısında televizyonların loş ışığında uyanık olanlar.

Yazılanlar, yazılmayanlar. Yaşananlar, yaşanamayanlar. Kimi zaman bir camın ardından izlenen insan hareketleri.

İnsanın tüm yaşanan olumsuzluklardan kendini koruması gerektiğini zihinlere kazıyor. Atılan her adım, söylenen her söz bilinçsizce değil aksine bilinçli bir şekilde atılmalı o yol kulvarında.