NUR EL NEHAR

Hindistan sultanının üç oğlu vardır. En büyüğünün adı Hüseyin, ikincisinin adı Ali, en küçüğünün ise Ahmet'tir.

Sultanın ölen kardeşinin "Gün Işığı" anlamına gelen "Nur El Nehar" adında periler kadar güzel bir kızı vardır. Sultan, çok iyi yetiştirdiği yeğenini yabancı birisine vermek istememektedir. Üç oğlundan birisiyle evlensin istiyordur. Ama gelin görün ki, üç oğlu da, Nur El Nehar'a aşıktır.

Sultan, oğullarının birbirlerini kıskanmasını önlemek için bir fikir geliştirir. Üç oğluna da der ki; "içinizden hanginiz dünyanın en harika şeyini, hiç görülmemiş şeyi bulup getirirse Nur El Nehar'la evlenme hakkını ona vereceğim."

Büyük kardeş Hüseyin, Bişangard'a gider ve daha önce kimsenin ne duyduğu ne işittiği sihirli bir halı bulur. Bu halı, sahibini havalandırarak istediği yere götürebilen bir halıdır.

Ali ise yolculuğunu Şiraz'da sonlandırır. Ali, orada bir çarşıda, yüzlerce kilometre ötede geçen olayları gözlemleme imkânı veren fildişi bir boru bulur, satın alır.

Ahmet ise Semerkand'a gelir. Orada bulduğu bir sihirli elmayı satın alır. Bu elmayı sadece koklamak tüm hastalıklardan kurtulmak için yeterlidir.

Üç âşık kardeş sözleştikleri yerde bir yıl sonra buluşurlar. Birbirlerine, buldukları harikaları gösterirler. Tabi, sihirli boruyla baktıkları ilk kişi çok uzaklarda bıraktıkları Nur El Nehar'dır. Şunu görürler ki sevgili, yakalandığı ani hastalık yüzünden ölmek üzeredir. Yetişmek için sihirli halıyla uçarlar, iyileştirmek için sihirli elmayı koklatırlar ve Nur El Nehar'ı sağlığına kavuştururlar.

Ne var ki, hepsi de kızı iyileştirmede eşit yardımda bulundukları için yarışın hakkaniyetli galibi olamaz. Bunun üzerine baba, üç kardeşten her birinin ok atmasını, oku en uzağa atanın Nur El Nehar'la evleneceğini söyler.

Ali yarışmayı kazanır ama Ahmet'in oku bulunamaz. Hüseyin ise dünyaya küser ve hayatına bir derviş olarak uzak diyarlarda devam eder. Ahmet de aşk acısıyla ve okunu bulmak için yollara düşer.

Sonunda Ahmet okunu bulur. Ama okun bulunduğu yerde bir kuyu gözüne çarpar. Bu kuyu bir yer altı dehlizine açılıyordur ve nihayetinde onu demir bir kapıya kadar götürür.

Ahmet tehlikelerle dolu kapıdan geçer ve kendisini geniş ve şaşalı bir yerde bulur. İşte burada, Ahmet'e âşık olan ve bu yüzden okun yönünü saptıran cin sultanın kızı güzel "Peri Banu" ile karşılaşır.

Ahmet ve Peri evlenir. Peri'nin, her yanı mücevherlerle kaplı, ayrıca sonsuz çeşitte yiyeceğin sunulduğu evinde, hizmetkâr periler ve meretler arasında, mutlu ve eğlenceli bir hayat başlar.

Bir süre sonra Ahmet, babasını ziyaret edebilmek için Peri'den izin ister ve ayda birkaç gün babasını görme imkânı bulur. Fakat, Peri Banu, kimseye kendisinden ve nerede yaşadığından söz etmemesi şartıyla bu izni verir.

Babasına bile bahsetmeyecektir. Nitekim Şehzade Ahmet, babasına bu sırdan söz edemeyeceğini söyler. Kralın kötü kalpli veziri, bir büyücü kadının Ahmet'i  gizlice izlemesi için sultanı kışkırtır. Büyücü kadın şehzadenin bir periyle yaşadığını ortaya çıkarır.

Vezir ve çevresi, Şehzade Ahmet'in peri karısı tarafından babasının tahtını almaya zorlanacağını ileri sürmektedir. Bunu denemek için sultan, oğlundan, değerli hediyeler istemeye zorlanır, oğlu da karısının yardımıyla bu paha biçilmez ve erişilmez hediyeleri ona sağlar.

Sultan son olarak oğlundan Aslan Pınarı'na gidip tüm hastalıkları iyileştiren sudan getirmesini ister. Peri Banu, Ahmet'e Aslan Pınarı'na nasıl ulaşacağını anlatır ve Ahmet bir yumak iplik, dört koyun leşi, iki hızlı at ve su için bir kap ile yola çıkar.

Kaynağın saklı olduğu kaleye girmeden önce her şeyi hesap eder. Aslanların dördünü koyun leşleriyle oyalar. Atlarla onları geçer ve kabını pınardan akan suyla doldurur. Yumağı ise dönüş yolunu bulmak için kullanır.

Sultan hâlâ tatmin olmamıştır ve şimdi de oğlundan, dev gücüne sahip küçük boyutlarda bir adam bulmasını ister. Peri Banu bu tanımlara kardeşinin uyduğunu fark eder ve onu kayınpederine yollar.

Sultan, uzun sakallı, uzun bıyıklı ama cüce cinin konukseverlik kurallarına aldırmaması karşısında dehşete düşer. Sinirlendirilen cin, Hint sultanını öldürür ve böylece sultanın Ahmet üzerindeki baskısı sona erer. Ahmet tahta yükselir ve Peri Banu da kraliçe olur.

Ve sonuç itibariyle sultan kendi kibir ve hasedine yenilir.

Tarih boyunca, iktidarı elinde bulunduranların "ben" merkezli çabalarının sonuç vermeyeceği bu masal öyküde dile getirilmekte ve sonuçta "iyi" olan kazanmaktadır.

İktidardayken kendi egosunu ve iktidarını güçlendirmek hevesinde olanların trajikomik sonları öykünün sonucunu oluşturmaktadır.

Masal öyküde de anlatıldığı gibi, sultan, kral ya da hükümdar ne kadar güçlü olursa olsun, içindeki "kuşku" kaybolmamakta ve yaşamı boyunca hep kuşkuya düşmektedir. Kuşkudan kurtulamamanın sonucunda da kendi sonunu hazırlamaktadır. Ancak görünen o ki, hasedi ve kibrinin esiri olan sultan, yanında bulundurduğu, fiziksel olarak engelli ve yetersiz, her an eğlenip keyifleneceği bir cücenin varlığına ihtiyaç duymaktadır. İstediği zaman aşağılayabileceği, vereceği bir emirle belki de yaşamı dar edeceği birinin yanında bulunmasını tercih etmektedir.

Sultan ya da kral uygulamaları ile, masal öyküde de görüldüğü gibi kimi zaman bir zorbadır. Kimi zaman dediğim dedik bir diktatördür ne yazık ki. Ancak uygulamaları ile kendi iktidarının sonunu hazırlamakta ve o sondan kaçamamaktadır.kral etrafında yaptıklarına karşı koyamayacak soytarılara; yaptığı yanlışları, yaşadığı vehimleri ve açmazları yükleyebileceği deyim yerinde ise “ günah keçilerine” ihtiyaç