ROMAN BEBEĞİ DEFİN ETMEDİLER

"Roman bebeği defin etmediler!" manşetini gazetede görünce İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi aklıma geldi. 10 Aralık 1948 tarihinde kabul edilen, insan haklarının neler olduğunu düzenleyen bildirge. Pek çok ülkenin onay verip kabul ettiği, ancak kimi yöneticilerin işine geldiği gibi yorumlayıp uyguladığı bildirge.

Bildirgeden:

Madde 1- Bütün insanlar özgür, onur ve haklar bakımından eşit doğarlar. Akıl ve vicdanla donatılmışlardır, birbirlerine kardeşlik anlayışıyla davranmalıdırlar.

Madde 5- Hiç kimseye işkence ya da zalimce, insanlık dışı ya da aşağılayıcı muamele ya da ceza uygulanamaz.

Görüldüğü gibi kağıt üstünde insan hakları güvence altına alınmış. Bildirgenin diğer maddeleri de benzer içerikte güvence vermiş.

Lakin demokrasi ve insan hakları dendiğinde mangalda kül bırakmayan batılı ülkelerde göçmenlere, sığınmacılara, yer yer yabancı işçilere karşı alınan tavır hiç de insan hakları kavramına uygun değil.

En doğudan en batıya yeryüzü coğrafyasında sınırları çizilmiş devletlerin günümüzün zor yaşam koşullarında hayatta kalma mücadelesi veren, karın tokluğuna çok az ücretle çalışmayı kabul eden, ülkesinde var olan iç karışıklık ve/veya savaşlar, çatışmalar nedeni ile yerini yurdunu terk edip daha güvenli; daha insan haklarına saygı duyulan ülkelere sığınanların içinde bulundukları yaşam koşulları gittikleri yerde "biz buraya neden geldik" sorusunu sorduracak boyutta.

"Roman bebeği defin etmediler" üst manşeti ile gazetede yer alan habere göre; "Fransa'nın başkenti Paris'in 23 km. güneyindeki Champlan ilçesinde 3 aylık bebeğin belediye mezarlığına gömülmesine belediye başkanı izin vermiyor...Aile işlerinden sorumlu bakan yardımcısı Laurence Rossignol, Twitter hesabından definin reddinin 'zalim bir aşağılama' olduğunu yazdı...."

Fransa kamuoyu konuyu tartışa dursun, demokrasi kavramına uygun adil ve eşitlikçi uygulamaların uygulandığını düşündüğümüz Fransa gibi batılı ülkelerin kimi yöneticilerinin, yerine göre insanları mensup oldukları kategoriye göre değerlendirip aşağıladıkları anlaşılıyor.

Oysaki insanı insan olduğu için sevmeli. İnsanlar mensup oldukları ırk, dil, din, milliyet, ulusal veya toplumsal kökenine göre değerlendirmemeli.

İnsana verilen değerin ne olması gerektiği konusunda Mevlana'nın, Yunus'un söylem ve şiirlerine bakmak yeterlidir aslında. Fransızların yapacağı tek şey Mevlana'nın, Yunus'un söylem ve şiirlerini Fransızcaya çevirttirip ilgili belediye başkanına okuyup değerlendirmesi ve ders çıkarması için vermeleridir.